கவிதை

என்
எழுதப்பட்ட வரிகளுக்கு இடையே உள்ள
எழுதப்படாத வரிகளில் இருக்கிறது
எனது உண்மையான கவிதை

தோழி

ஒரு கனவின் மிதப்பில் வராது போனாலும்

ஒரு குதூகலத்தின் உச்சியில்மறந்துபோனாலும்

ஒரு சுகத்தின் நெகிழ்வில் நிற்காது போனாலும்

ஒரு சுவையின் விளிம்பில் தவழாது போனாலும்

ஒரு செருக்கின் நுனியில் ஆடாமல் போனாலும்

ஒரு வெற்றியின் முடிவில் தவழாது போனாலும்

என் வலியின் போது பொறுமையாகவும்

என் காயத்தின் போது வலிமையாகவும்

என் சோர்வின்போது வருடலாகவும்

என் இமைகள் நனையும்போது தென்றலாகவும்

ஒரு முறை கூட தவறாது வரும்

நீதான் இந்த சுய நல வாதியின்

என் உயிர்த்தோழி

ஒன்றிலொன்று

உண்மையைப் பொய்யில்

சுருட்டி வைக்க முடியுமா?

தீயைப் பூவில்

அடக்கி வைக்க முடியுமா?

காற்றை நீரில்

பதுக்கிவைக்க முடியுமா?

நீரை நிலத்தில்

புகுத்தி வைக்க முடியுமா?

என்னை என்னில்

புதைத்து வைக்க முடியுமா?

இருத்தல்

எதுவும் இல்லை

என்றாலும்

எதுவும் இல்லை என்று ஒன்று

இருக்கிறதே!

குரல்

என்னைக் கூப்பிட்டமாதிரி இருந்ததே

கூப்பிட்டயா?

இல்லையே..

நிச்சயம் கூப்பிட்டமாதிரிதான் இருந்தது

நானில்லை. வேறு யாராவதாக இருக்கலாம்

இல்லை. உன் குரல்தான் அது

அப்படியெனில் குரல் என்னுடையதாகவும்

அழைப்பு உன்னுடயதாகவும்

இருந்திருக்கலாம்.